Κονδυλώματα
Τα οξυτενή κονδυλώματα, όπως είναι η τυπική τους ονομασία, μεταβιβάζονται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή. Οφείλονται στον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων: Human Papillomaviruses (HPV).
Εντοπίζονται κυρίως στα γεννητικά όργανα και τις περιοχές γύρω από αυτά, καθώς και στην περιοχή του δακτυλίου του πρωκτού και της μεσογλουτιαίας αύλακας. Πολύ σπάνιες είναι οι εξωγεννητικές θέσεις, όπως η στοματική κοιλότητα ή οι γωνίες των χειλιών.
Είναι ροζ ή λευκά στο χρώμα, πιο μαλακά και πιο εύθρυπτα από τους συνηθισμένους σπίλους του δέρματος. Αν παραμείνουν για πολλούς μήνες χωρίς θεραπεία επεκτείνονται και μπορεί να γίνουν πολύ αντιαισθητικοί. Πολλαπλασιαζόμενα μπορούν να σχηματίζουν μεγάλες πλάκες.
Αίτια – Παράγοντες που πυροδοτούν τη νόσο
Πολλαπλοί ερωτικοί σύντροφοι
Άγνοια αν η ερωτική σας σύντροφος έχει προσβληθεί στο παρελθόν από κάποια σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσο (ΣΜΝ)
Ενεργή σεξουαλική ζωή από νεαρή ηλικία
Κατανάλωση καπνού και αλκοόλ
Άγχος και παράλληλες ιογενείς λοιμώξεις (όπως HIV ή έρπης)
Τα πιο συνήθη συμπτώματα είναι
Κνησμός (φαγούρα), του πέους, του όσχεου, της πρωκτικής χώρας
Επιμόλυνση των βλαβών από μικρόβια
Πως αντιμετωπίζονται;
Η θεραπεία είναι συντηρητική με ειδικά φάρμακα (επάλειψη των βλαβών), και η χειρουργική με ηλεκτροκαυτηρίαση ή laser. Μπορεί να γίνει «πάγωμα» με υγρό άζωτο (κρυοπηξία) . Εάν τα κονδυλώματα βρίσκονται στην ακροποσθία και είναι πολλά, θα πρέπει να γίνεται περιτομή.
Τα κονδυλώματα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται θεραπευτικά μέχρι της εξαφανίσεώς τους, λόγω κινδύνου μετάδοσης της νόσου στον ερωτικό σύντροφο κατά τη σεξουαλική επαφή, καθώs και κινδύνου κακοήθους εξαλλαγής (σπάνια στον άνδρα). Ένα μεγάλο πρόβλημα της θεραπείας των κονδυλωμάτων είναι η τάση τους για υποτροπές. Μπορούν να υποτροπιάσουν μήνες μετά από τη θεραπεία, οπότε παραμένει η δυνατότητα μετάδοσης τους. Στην πράξη, αν μερικούς μήνες μετά από τη θεραπεία δεν εμφανιστούν νέα κονδυλώματα συνήθως η περιοχή θεωρείται θεραπευμένη. Προτείνεται η χρήση προφυλακτικού έως και 6 μήνες μετά τη θεραπεία των κονδυλωμάτων, ως μέτρο πρόληψης σε περίπτωση υποτροπής.
Σε γενικές γραμμές η θεραπεία των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων πρέπει να στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων:
Kαταστρεπτικά χημικά (τριχλωροξικό οξύ, ποδοφυλλίνη, ποδοφυλλοτοξίνη, 5-φλουορουρακίλη)
Aνοσοτροποποιητικά (Iντερφερόνη-α, Imiquimod)
Xειρουργικές μέθοδοι (Laser CO2, χειρουργική εκτομή, εκτομή με ηλεκτρικό βρόχο)
Έρπης Γεννητικών Οργάνων
Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ιογενής νόσος που επηρεάζει το δέρμα ή τις βλεννογόνους μεμβράνες των γεννητικών οργάνων. Είναι το πιο σύνηθες ιογενές Σεξουαλικά Μεταδιδόμενο Νόσημα (ΣΜΝ).
Πού οφείλεται η νόσος – Αίτια
Υπάρχουν δυο τύποι απλού έρπητα:
• τύπος ιου έρπη-1 (HSV-1)
• τύπος ιου έρπη-2 (HSV-2)
Ο τύπος-1 συχνά προκαλεί τις μολύνσεις από έρπη στο στόμα και στα χείλια. Ο HSV-1 μπορεί να εξαπλωθεί από το στόμα στα γεννητικά όργανα κατά τη διάρκεια του στοματικού έρωτα.
Ο τύπος-2 προκαλεί τις περισσότερες περιπτώσεις του έρπητα των γεννητικών οργάνων. Ο HSV-2 μπορεί να μεταφέρεται μέσω των εκκρίσεων του στόματος ή των γεννητικών οργάνων. Οι HSV-2 μολύνσεις είναι πιο κοινές στις γυναίκες από ότι στους άντρες.
Ο ιός έρπητος (HSV) μεταδίδεται από ένα άτομο σε ένα άλλο κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Μπορείτε να κολλήσετε όταν το δέρμα, ο κόλπος, το πέος, ή το στόμα σας έρθει σε επαφή με κάποιο άτομο που έχει ήδη έρπη.
Ο έρπης γεννητικών οργάνων είναι πιο πιθανό να μεταδοθεί από την επαφή με το δέρμα ατόμου που νοσεί και έχει ορατές πληγές, φουσκάλες, ή κάποιο εξάνθημα. Μπορείτε επίσης να κολλήσετε τον ιό ακόμα και όταν κάποιος δεν έχει καμία ορατή πληγή (μπορεί ακόμη και να μην ξέρει ότι έχει έρπη), ή από το σάλιο ενός ανθρώπου που έχει έρπη, ή ακόμα και από τα κολπικά υγρά.
Συμπτώματα
Αρκετοί άνθρωποι με μόλυνση δεν αναπτύσσουν πληγές, ή έχουν πολύ ήπια συμπτώματα που δεν γίνονται αντιληπτά, ή τα συγχέουν με τσιμπήματα εντόμων, ή ακόμη και με άλλες δερματικές παθήσεις.
Τα γενικευμένα ή συστηματικά συμπτώματα είναι:
• Μειωμένη όρεξη
• Πυρετός
• Δυσφορία
• Πόνοι μυών χαμηλά στην πλάτη, τους γλουτούς, τους μηρούς, ή τα γόνατα
Τα γεγονότα που μπορούν να προκαλέσουν ένα νέο “ξέσπασμα” του έρπητα είναι:
• Κόπωση
• Ενόχληση στα γεννητικά όργανα (συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής επαφής)
• Εμμηνόρροια (περίοδος στις γυναίκες)
• Φυσική ή συναισθηματική πίεση
• Τραύμα
• Άλλη ασθένεια (π.χ. πνευμονία) ή χειρουργική επέμβαση
• Ανοσοκαταστολή (πχ. ασθενείς με AIDS ή άτομα που ακολουθούν χημειοθεραπεία)
Θεραπεία – Μέθοδοι αντιμετώπισης
Ο έρπης των γεννητικών οργάνων δεν μπορεί να θεραπευτεί. Τα αντιϊκά φάρμακα μπορούν να ανακουφίσουν από τον πόνο και την ταλαιπωρία και να θεραπεύσουν τις πληγές γρηγορότερα. Αυτά τα φάρμακα βοηθούν κατά τη διάρκεια των πρώτων εμφανίσεων του έρπητος και λιγότερο τις επόμενες φορές. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να θεραπεύσουν τον έρπη είναι η ακυκλοβίρη, η φαμσικλοβίρη, και η βαλασικλοβίρη.
Η καλύτερη πρόληψη σε περίπτωση σεξουαλικής επαφής είναι η χρήση προφυλακτικού.